Het is opvallend dat de recherche weinig aandacht heeft besteed aan de mens Pim Overzier. Er is geen slachtofferprofiel opgemaakt. Pim was een alleenstaande man, die tweemaal per week sportte, tennis en squash. Uit getuigenverklaringen weten we dat hij eenmaal per een à twee weken een gokje ging wagen bij een goktent in Apeldoorn, Number One.
Pim bezocht af en toe zijn vrienden, ging een enkele keer met hen uit, bezocht zijn ouders, werkte in het ziekenhuis, maar verder weten we eigenlijk heel weinig van hem. Hij was trots op zijn sportautootje en hij had plannen om een nieuwe auto te kopen. Pim wordt geschetst als een vriendelijke, wat naïeve man, zonder veel ambities, iemand die van gezelligheid hield en iemand die door iedereen aardig werd gevonden. Iedereen in zijn omgeving die werd gehoord, wist maar een stukje over hem te vertellen, maar alle getuigen samen geven een vollediger beeld. Dat beeld is een ander beeld dan de officier van justitie gaf. Die presenteerde Pim als een gouden gozer zonder problemen. Uit een analyse van alle getuigenverklaringen maken wij echter op dat Pim met stevige levensproblemen te kampen had. Laten we eens op een rijtje zetten welk beeld er uit alle getuigenverklaringen over Pim zichtbaar wordt.
Het gokje bij Number One
Volgens een medewerkster en een bedrijfsleider kwam Pim hier wekelijks en altijd met dezelfde man. Vriend Ferry ging een enkele keer mee en hij zei dat Pim vaker alleen ging. Dat bleek dus niet juist. Pim kwam altijd met dezelfde man. De politie deed er geen onderzoek naar en vroeg niet naar het signalement van hem. En zo weten we niet met wie Pim daar wekelijks kwam gokken. Die man had een aanknopingspunt kunnen zijn om meer inzicht te krijgen in het leven van Pim Overzier.
Psychische, sociale en werkproblemen van Pim Overzier
Jacob Vis heeft in zijn boek “Het rijk van de bok” aandacht besteedt aan de psychische, sociale en werkproblemen van Pim Overzier. Vis wijst op de verklaring van Rianne Ee die zei dat collega Gert twijfels uitte met betrekking tot het gedrag van Overzier. Gert vertelde dat Pim een week voor zijn vermissing op onverklaarbaar emotionele wijze afscheid van hem genomen had toen hij naar een andere baan vertrok.
De vrouw van collega Eric vroeg zich af of Pim iets in scène kon hebben gezet en of er misschien sprake was van een misdrijf. Waarom vroeg zij zich dit af?
Collega Rijma sloot niet uit dat Overzier de hand aan zichzelf zou hebben geslagen, nadat bijvoorbeeld een afspraakje met een vrouw mislukt zou zijn. Zij verklaarde dat Pim zich ziek meldde als een relatiepoging met een vrouw weer op niets uit was gelopen. Zij wees er op dat zij Pim onlangs zeer gestrest aantrof op zijn werk en dat Pim haar vertelde dat hij thuis tot diep in de nacht achter zijn computer zat om zijn werk te doen. Rijma verklaarde dat hij een slechte relatie had met zijn cheffin Lisette en zijn hoogste chef Jac.
De maatschappelijk werkster van het ziekenhuis, Patricia verklaarde dat Pim tegen problemen op zijn werk aanliep waardoor hij sterk geïrriteerd raakte. Bij de huiszoeking in de woning van Pim werd een rapport van deze maatschappelijk werkster aangetroffen waarvan de eerste zin luidde: ‘Privéproblemen beïnvloeden het werk’. Dit rapport werd niet in het dossier opgenomen. Het rapport moet ergens bij de politie zijn. Waarom werd het rapport achtergehouden?
Tennisleraar Joost noemde Pim een zorgenkindje en als een man die altijd van die kleine probleempjes had. Als er wat gebeurde dan betrof dat altijd Pim. Volgens hem werd Pim erg door zijn ouders beschermd.
Er waren meerdere getuigen die verklaarden dat Pim al lange tijd niet goed in zijn vel stak. Het is opmerkelijk dat de politie alle verklaringen die wat kritische opmerkingen bevatten over Pim, in een map van onbelangrijke getuigenverklaringen stopte, terwijl juist die verklaringen wat meer over de achtergronden van Pim vertelden. De verklaringen van Karin, Rijma, Peter en Joost laten zien dat Overzier niet zo’n gelukkig mens was en iemand met veel emotionele problemen. Doordat het OM deze getuigenverklaringen onder de rubriek niet-belangrijke getuigen plaatste zijn ze waarschijnlijk nooit door de rechter ingezien.
De relatieproblemen van Pim Overzier
Pim had al veel blauwtjes gelopen. Uit de getuigenverklaringen blijkt dat hij voor zover bekend slechts eenmaal het bed deelde met een vrouw, zijn buurvrouw, getuige Karin. Tot een relatie met een vrouw is het nooit gekomen. Bij iedere vrouw met wie hij contact zocht liep hij een blauwtje en enkele keren was hij daarna zo overstuur dat hij in de ziektewet belandde. Jacqueline verklaarde dat Pim een relatie met haar wilde. Ze liet hem merken dat ze dat niet wilde. Volgens zijn vriend Bart begreep Pim niets van de afwijzing door Jacqueline. “Hij is daardoor ook ziek thuis geweest. Ik denk wel een week”, verklaarden diverse getuigen. Buurvrouw Karin verklaarde: “Pim had wel pech met relaties. Ik kreeg de indruk dat iedereen hem wel aardig vond, tot op zekere hoogte en niet verder. Ik heb eens gevraagd hoe het kwam dat hij op 37 jarige leeftijd nog geen relatie had gehad. Hij zei dat hij misschien te kieskeurig was. Ik zei dat hij iemand ook een kans kon geven. Ik vond Pim daar best wel star in”. Ook Karin zei dat hij zich ziek meldde nadat zij hem afwees.
Het zijn maar enkele voorbeelden van al die keren dat Pim zijn neus stootte. Die mislukte pogingen hebben aan hem hebben gevreten. De vraag is of het wel voor de hand ligt dat hij zelf al een brief zou hebben geschreven aan Rianne Ee vooruitlopend op de koppelingspogingen van collega Ria B. Daarmee zou hij toch een risico lopen om weer een blauwtje te lopen.
Het medische verhaal van Pim Overzier
Aangezien het medisch dossier door dr. Visser niet werd ingezien en de huisarts een weinig zeggende verklaring aflegde, namelijk dat “bij zijn weten patiënt geen ziekelijke afwijking van betekenis had tengevolge waarvan hij zou kunnen overlijden”, moeten we het hebben van de verklaringen van getuigen. Uit de verklaringen van zijn zus Petra en tennisleraar Joost blijkt dat zich in de medische voorgeschiedenis van Pim een ernstige gebeurtenis heeft voorgedaan, waarover de huisarts heeft gezwegen. Enkele jaren voor zijn overlijden raakte Overzier tijdens de eerste dagen van zijn vakantie in Tunesië in coma op de tennisbaan. Hij werd naar het ziekenhuis vervoerd en daar zou een schedelbasisfractuur en een schedelbreuk zijn vastgesteld. Op medisch advies mocht hij niet naar huis vliegen en werd hij per boot en trein naar Nederland vervoerd. Volgens de zus consulteerde hij in Apeldoorn een neuroloog, dr. Koelemay. Die kon geen medische verklaring vinden voor de uitval van bewustzijn. De zus was het opgevallen dat haar broer sindsdien vergeetachtiger was geworden en zij zei dat hij zelf constateerde dat hij minder dingen tegelijk kon doen.
Sectie toonde aan: geen schedelbreuk. Maar wat dan wel?
Blijkens het proces-verbaal van het gerechtshof heeft dr. Visser verklaard dat hij schade aan de schedel en hersenletsel met overlijden tot gevolg kon uitsluiten. De schedel was gaaf en er moet een minimum aan letsel zijn om als gevolg hieraan te overlijden. Dr. Visser verklaarde nadrukkelijk dat er geen aanwijzingen zijn dat er sprake is geweest van geweldsinwerking. Aangezien vroegere fracturen altijd zichtbaar blijven betekent de constatering van dr. Visser dat er een andere oorzaak moet zijn geweest voor deze onverklaarbare bewusteloosheid. Dat zou betekenen dat in het ziekenhuis in Tunesië de diagnose schedelbasisfractuur en schedelbreuk veronderstellenderwijs heeft plaatsgevonden, want anders had dr. Visser sporen van deze fractuur moeten aantreffen.
Stressvolle omstandigheden in Tunesië
Uit een aantal getuigenverklaringen blijkt dat het op vakantie gaan voor Pim kennelijk spanningen voor hem meebracht. De zus vertelde over 1994 dat hij de gehele vakantie ziek was. In 1995 raakte hij reeds op de tweede dag in die bewusteloze toestand. Ook in 2001 herinnerde zij zich dat haar broer een daar dagen tijdens de vakantie ziek was. Getuige Mary hoorde van Pim zelf dat hij niet meer op vakantie ging: “Je kent me toch, ik ga niet meer.” “Ik wist dat Pim altijd pech had met de vakantie”, aldus Mary. Ook collega Peter liet zich op soortgelijke wijze uit. “Pim durfde sinds de bewusteloosheid in Tunesië niet meer te vliegen”.
Zou het kunnen dat de bewusteloosheid in Tunesië het gevolg is geweest van een combinatie van omstandigheden: het sporten onder een hoge temperatuur en het feit dat ‘het op vakantie gaan’ voor Pim kennelijk veel spanningen met zich meebracht? Nu we weten dat onderzoek door dr. Van Langen van het AMC een genetische hartafwijking aan het licht bracht, waaraan iemand onder stressvolle omstandigheden zelfs kan overlijden, zou de werkelijke oorzaak van deze bewusteloosheid een gevolg kunnen zijn van deze genetische afwijking en de hierboven genoemde spanningen. Het feit dat inmiddels een ernstige hartafwijking bij Pim werd vastgesteld, doet vermoeden dat de gezondheidsproblemen van Pim al vele jaren voor zijn overlijden bestonden en kennelijk niet eerder zijn onderkend.