Nadat genetica dr. Van Langen al eerder vaststelde dat Pim Overzier een genetische hartafwijking bezat met een verhoogde kans om plotseling te overlijden, bleek uit een nieuw onderzoek van het hartweefsel door patholoog-anatoom dr. Van de Goot samen met professor Niessen van het VU-medisch centrum dat Pim Overzier bij leven lijdend was aan een ernstige hartziekte. De bloedvaten zaten maar liefst tot 75% dicht, er was sprake van een grote hoeveelheid ontstekingscellen en er bleek aantoonbare weefselschade te zijn van een vroeger doorgemaakt ziekteproces. De lever bevatte aanwijzingen voor ijzerstapeling zoals dat bekend is bij chronisch hartfalen.
Waarom werd dit hartprobleem in 2002 niet ontdekt? Het antwoord is eenvoudig. De techniek om dit vast te stellen bij een overleden persoon was toentertijd nog niet bekend bij het NFI, aldus dr. Van de Goot.
Dr. Visser trof geen doodsoorzaak aan. Dr. Van de Goot is van mening dat dr. Vissers suggestie van verstikking een te grote waarde heeft gekregen en dat er ook andere mogelijke doodsoorzaken mogelijk zijn geweest, zoals onderkoeling en diverse hartziekten.
Dr. Van de Goot heeft het scenario van verstikking tegenover het scenario van natuurlijke dood ten gevolge van hartfalen gezet.
Scenario verwurging / verstikking
- Er zijn in de hals geen aanwijzingen aangetroffen welke op geweld zouden kunnen wijzen.
- Er zijn op het lichaam van Overzier geen andere aanwijzingen van geweld aangetroffen
- Ondanks de mate van ontbinding zouden deze aanwijzingen wel waarneembaar zijn geweest
- De aanwezigheid van witte bloedcellen in het bloed van Overzier duiden niet op een korte ademnood, welke bij verwurging optreed.
Scenario natuurlijk overlijden
- Bij sectie zijn geen sporen aangetroffen welke zouden kunnen wijzen op een onnatuurlijk overlijden
- Ondanks de mate van ontbinding zouden deze aanwijzingen wel waarneembaar zijn geweest.
- Ondanks dat er geen sporen aangetroffen zijn welke zouden kunnen wijzen op een onnatuurlijk overlijden, blijft het scenario van verstikking mogelijk.
- Echter zijn er geen aanwijzingen aangetroffen welke zouden kunnen wijzen op verstikking.
- Er zijn aanwijzingen aangetroffen voor een serieuze ziekelijke hartafwijking
- De aanwezigheid van hartspierweefsel duidt op een langere periode van hartproblemen (coronary heart disease).
- De bevindingen van het microscopische onderzoek wijzen op een zuurstoftekort op weefselniveau, dit tekort zou niet in korte tijd kunnen zijn ontstaan.
- Er zijn aanwijzingen gevonden voor de aanwezigheid van rode bloedcellen in de longblaasjes, dit zou kunnen passen bij stuwing van bloed wat voor zou kunnen komen bij hartfalen.
- De vaatvernauwing van 75 % zou bij leven een urgente ziekenhuisopname vereisen.
- Er zijn aanwijzingen voor ziekelijke veranderingen in de hartspier, welke mogelijk het overlijden hebben veroorzaakt.
Conclusie
Op grond van bovenstaande bevindingen zijn er meer aanwijzingen gevonden die kunnen wijzen op een natuurlijke dood, dan aanwijzingen die wijzen op een onnatuurlijke dood.
Aan de hand van de bevindingen bij scenario 1 is het onwaarschijnlijk c.q. in hoge mate uit te sluiten dat de heer Overzier door verwurging verstikking om het leven is gebracht.
Op grond van deze bevindingen bij scenario 2 bestaat de mogelijkheid dat de heer Overzier is overleden als gevolg van een ziekelijke hartafwijking.
Bovenstaande scenario’s maken duidelijk dat er nu een afgewogen en wetenschappelijk onderbouwde conclusie ligt, mede gebaseerd op nieuwe forensische inzichten. Als de rechters van het Gerechtshof toen alles wat er nu zo helder in beeld is gebracht hadden geweten, hadden zij Henk Haalboom niet kunnen veroordelen. Als men alle nieuwe gegevens in onderling verband beoordeelt, is het onwaarschijnlijk dat Pim Overzier op een gewelddadige manier, door middel van verwurging of verstikking, om het leven zou zijn gebracht, laat staan door een persoon van het postuur van Haalboom.